Kedungu (Tanah Lot), ons laatste verslag

En dat even genieten in de villa gaat heel snel voorbij. Dit zal ons laatste verslag zijn van onze geweldige reis in de Gordel van Smaragd, daar waar onze roots liggen en dus ook die van de kids.

Het plaatsje Kedungu waar we zitten is wel heel erg rustig. Totaal geen toerisme, hooguit enkele villa’s die je kunt huren en gezien de surfhotspot aan het strand af en toe een surfdude waarschijnlijk uit Austrialië en wat locals. De grap is wel dat ik redelijk wat 40 plussers zie, compleet met wat langer haar, die ongetwijfeld enthousiast zijn geraakt in de tijd van Stephan van de Berg en een beetje in de jaren 80 zijn blijven hangen en nog elke dag luisteren naar UB40 en Duran Duran en een scooter hebben met wat haken aan de zijkant waar ze hun surfboard standaard in hebben hangen.

De rust heeft me goed gedaan (en de anti biotica zeker ook wel) en ik voel me weer wat beter. We blijven vandaag lekker in de villa en genieten van de stilte en het heerlijke zwembad. Ideaal om zo je vakantie af te sluiten. Er is een tuinman, een bewaker, een schoonmaker en twee dames (Putu en Ketut) die de hele dag voor je zorgen en dus ook het ontbijt, lunch en eventueel diner voor je verzorgen. Je mag dan ook echt niets doen vinden ze, alleen maar genieten.

De volgende dag worden de kids om 7:30 uur opgehaald voor hun surfles die we hadden geregeld. Mooie golven en twee goeie instructeurs zorgen voor wederom een onvergetelijke ervaring. Martijn is door zijn vakanties met vrienden al wat bekend met het surfen, Floris en Thijmen nog niet. Thijmen besluit om iets eerder al te stoppen en vanaf het strand te kijken naar zijn broers, het is toch wel hard werken dat surfen. Vandaag is het de viering van de onafhankelijkheid van Indonesië, inmiddels 71 jaar geleden. Er zijn dan redelijk wat sportactiviteiten voor de kinderen maar ook voor de ouderen is er van alles te doen. Straten zijn (al enkele weken) mooi versiert met de rood-witte vlag en iedereen ziet er op zijn best uit. Een nationale feestdag dus, waar we ook wat van mee krijgen. De activiteiten van Kedungu zijn tenslotte bij het strand waar ook het surfen te doen is. Moe lopen we weer terug naar de villa waar we weer genieten van de rust.

In de middag gaan we naar het drukste gedeelte van Bali, de zuidwest kust, Seminyak en Kuta, vergelijkbaar met de bekende plaatsen in Spanje als Lloret de Mar, Blanes etc. Oftewel jong volk, vriendengroepen voornamelijk uit Australië. Ketut regelt een busje met chauffeur die ons via binnendoorwegen na een uurtje rijden afzet aan het strand waar we direct belaagd worden door Indonesische mannekes die ons ligbedden willen aansmeren. Niks er van, wij gaan eerst eens lunchen in een hippe strandtent waar de kwaliteit van het eten boven verwachting is moet ik eerlijk zeggen, net als de prijs. We wandelen langs de kust verder naar het zuiden naar het nog drukkere Kuta en gaan snel weer omhoog via dé winkelstraat naar Seminyak. Ook hier een ontelbare hoeveelheid souvenirshops, winkels met tassen, shirtjes en zilver. Nicole vind dat ze toch wel wat dingen moet kopen en zo geschied.

Onderweg wat drinken uiteraard en dan start onze missie voor het tweede deel van deze dag. Op zoek naar McDonalds want daar zijn er hier wel enkele van, net als Starbucks en KFC. Floris had zich goed voorbereid en heeft ons feilloos geleid naar een McD. Het blijft verbazingwekkend dat zelfs hier de McD herkenbaar is, behoudens wat nuance verschillen in enkele gerechten en dranken. De Big Mac smaakt voortreffelijk en we bellen onze chauffeur op om ons op te halen. Onderweg stoppen we nog bij een Carrefour en doen wat boodschappen om vervolgens om 22:00 uur weer terug te zijn in onze villa.

Onze neef Scott en zijn toenmalige vriendin (inmiddels vrouw) Chandra gingen trouwen, een dag na ons vertrek. Helaas konden we er niet bij zijn maar hun huwelijksreis bracht ze oa naar Bali. Het was dan ook ontzettend leuk om ze bij ons in de villa te kunnen uitnodigen om een dag met ons door te brengen, ze verblijven tenslotte in Kuta en hebben een scooter ter beschikking. We hebben een leuke dag samen beleeft met verhalen over hun huwelijk, vakantiefoto’s bekijken, zwemmen en samen eten. Gezellig!

Nog twee dagen rusten voor we vertrekken, maar niet voordat we naar de Tanah Lot zijn gegaan, een wandeling van ca 45 minuten door de sawah’s laat ons weer de typische kenmerken van deze streek zien. Veel vliegers in de lucht, landbouwers die vogels wegjagen van hun rijstplanten. We raken ook aan de praat met een boer die gras aan het snijden is voor zijn koeien. Wat leuk is dit allemaal. Maar plots staan we in het dorpje waar de Tanah Lot tempel staat te midden van honderden toeristen, Nederlanders, Chinezen, Indo’s en vast nog wel meer windstreken. Het is eb dus we kunnen naar de tempel wandelen. Na wat foto’s gaan we door de souvenirstraatjes weer terug en vinden het pad weer waar we langs zijn gelopen en komen tegen de avond weer aan in onze villa waar Ketut en Putu het eten al bijna weer klaar hebben. Voor deze laatste dag hebben we gevraagd om nasi goreng, bami goreng en saté te maken, nope, geen groenten. Een aller smakelijkste afsluiting van deze week.

Ondertussen is het zaterdagochtend, onze laatste dag in Indonesië, we worden om 14:00 uur opgehaald en naar het vliegveld van Denpasar gebracht waar onze vlucht om 19:20 uur vertrekt. Via Kuala Lumpur en Londen zullen we zondag weer landen op Schiphol waar het iets frisser is dan hier maar waar het in de loop van volgende week toch weer warm gaat worden.
Jammer om weg te moeten, maar aan de andere kant ook wel fijn om weer thuis te zijn en het ritme van werken en school weer op te pakken, vrienden en collega’s weer te ontmoeten. Leuk om mijn zussen te zien die ons samen met de buurman staan op te wachten op Schiphol. Wat zullen we veel te vertellen hebben…..


Graag sluiten we deze blog af met wat persoonlijke gedachten en nog wat foto’s.


Martijn:
Indonesië heeft mij heel erg verrast. De mooie natuur was indrukwekkend maar ook het afval heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Duidelijk werd voor mij dus ook dat Indonesië zeker nog een land in ontwikkeling is. Als ik naar onze familie kijk ben ik ook verrast dat we zo actief zijn geweest deze vakantie. Van paragliden tot raften, van in de jungle lopen tot het lopen op een vulkaan, we hebben het toch allemaal mooi gedaan. Een emotionele reis was het soms met verdrietige momenten maar vooral veel plezierige. En dat is misschien wel het mooiste van deze reis. Ik ben blij dat we dit zo hebben mogen meemaken.

Floris:
Ik heb Indonesië beleefd als een indrukwekkende en toch erg leuke vakantie. Ontzettend veel dingen gedaan van activiteiten als paragliden en raften tot lang in de auto zitten of met de veerboot naar Bali gaan. Zo was alles echt wel leuk maar ook wel weer verdrietig, wanneer we oma hebben begraven naast het graf van haar ouders. Indonesië is voor mij een land waar er veel te beleven valt. Veel mooie natuur die je in Nederland niet hebt. Ook zijn er verschillende dieren zoals de apen die wel leuk zijn om naar te kijken, en de tokeh en cicak die vooral in het begin er erg raar en eng uitzagen. Dat zijn de dieren die ik dus niet ga missen in Nederland. Ik zal het afval dat zomaar aan de kant van de weg ligt ook niet missen, net zoals de hobbelige wegen. Zo ga ik hier wel de vriendelijke mensen, het lekkere weer, de vele uitstapjes die we hebben gemaakt en natuurlijk het lekkere eten missen. Indonesië is zeker wel een land waar ik hoogstwaarschijnlijk naar terug zal komen ! De bahasa, en de gesprekken met de vele mensen uit de kleine dorpjes, de lol en de gezelligheid met z’n 5’en, wat ga ik Indonesië toch missen !! Sampai jumpa !

Thijmen:
Het was zo leuk om mee te maken! Je doet echt heel veel, het is niet zo’n vakantie waarbij je ligt en wel eens naar een stadje gaat. Het is een vakantie waarbij je veel doet, maar dan ook echt veel en dat je gewoon niet weet hoe snel de tijd gaat. Je doet zoveel, ook veel met elkaar. (Uiteindelijk word je elkaar wel zat, maar ja ;-) ). Dit is zeker een vakantie die ik later nog eens een keer over wil doen !

Mama:
Lieve familie, vrienden en collega’s, ons avontuur is voorbij en we gaan terug naar Nederland. Het was een onvergetelijke reis om dit met ons gezin te mogen doen. We hebben genoten ! Hartelijk dank voor jullie reacties, het was fijn te merken dat onze blog vaak is gelezen en dat jullie een beetje mee op reis zijn geweest.
Tot ziens in Nederland Xxx

Papa:
“Once in a lifetime”, dat is hetgeen wat ik met ons gezin heb mogen meemaken de afgelopen weken. Dat is ook de gedachte die we er bij hadden toen we daadwerkelijk deze reis gingen voorbereiden. Wat zou het toch mooi zijn om dit met ons vijven te mogen doen. Wat zijn we dan gezegend. En het is ons gelukt ! We hebben een mooie herinnering die we mee kunnen nemen in onze gedachten. Het lijkt een afsluiting te zijn van een periode waar we als gezin veel dingen samen hebben gedaan, lief en leed hebben gedeeld en er voor elkaar te zijn als wie dan ook steun nodig had. De kinderen zullen langzaam aan op eigen benen staan en hun eigen leven invulling gaan geven, wel of niet met partner, wel of geen kinderen. Ik ben er van overtuigd dat we ook in de toekomst er nog steeds voor elkaar zullen zijn, “no matter what….”, dat is iets wat we ze zeker hebben mee kunnen geven en daar is deze reis een belangrijk onderdeel van geweest. Indonesië is voor mij bijzonder. Hier liggen een deel van mijn roots, ik voel me er thuis en ben er mee verbonden. Maar Nederland is vooralsnog mijn land waar ik graag weer naar toe ga. Nicole en ik zullen vast nog wel een keer hier op vakantie gaan en zullen dan zeker weer naar Gombong gaan, daar hebben we nu toch ook een speciale band mee. Ik ben blij dat mijn moeder weer terug is naar haar geboortegrond en dat ze een vaste herdenkingsplaats heeft waar bijvoorbeeld mijn zussen ook naar toe kunnen gaan. Ik dacht dat deze vakantie onbeschrijfelijk was. Toch is het gelukt om enkele ervaringen op papier te kunnen zetten. Uiteraard is daarmee niet alles verteld, maar wij zijn graag bereid om diegene die dat willen alles te vertellen over onze ervaringen.
Terima Kasih !