Pangandaran

We vetrekken naar Pangandaran, het wordt weer een lange dag in de auto. Onze gids en chauffeur proberen dit zo goed mogelijk af te wisselen met verschillende stops om wat te eten, te drinken of om mooie foto's van de omgeving te maken.

Onze eerste stop is bij Hotel Restaurant Stroberi. Gesitueerd in een mooie omgeving waar men aardbeien(juice) verkoopt. Natuurlijk nemen we allen een flinke beker met deze heerlijke sap en standaard wordt er een warm glas thee bij geserveerd. We zijn dit inmiddels gewend, ook bij het eten serveren ze standaard thee. Na het drankje wandelen we door de mooie omgeving waar onze gids over elke plant of boom wel wat weet te vertellen. Hoe gewassen worden verbouwd welke vruchten er aan de bomen groeien en hoe de overige delen van een boom of plant worden verwerkt tot bruikbare materialen. Wat is Indonesië toch een vruchtbaar land.

We reizen verder en hebben onderweg nog een keer een lunch. Het is een drukke weg met veel opstoppingen. De enige vrije dag voor de mensen in Indonesië is zondag, ze trekken er dan graag op uit. En aangezien Pangandaran een leuk dagje uit is voor de Indonesiërs is het hartstikke druk op de wegen richting en van de kust. Eind van de middag komen we aan in Pangandaran. De winkeltjes aan de kant van de weg laten zien dat ze gericht zijn op toeristen. Ze verkopen allen bijna hetzelfde; kleding, hoeden, armbandjes etc.
We zien tussen de bomen door en de vele kraampjes die er staan de zee. Hier tegenover staat het hotel. Voor ons is het altijd weer afwachten wat voor hotel we aantreffen. Is het weer basic of heeft het wat extra luxe ? Het hotel heeft een open entree. Eigenlijk een overdekt terras met aan de rechterkant een zwembad, aan een drukke weg. Daarachter de beschikbare kamers, volgens mij mogen we niet te veel verwachten. Als we onze sleutels hebben en we openen de kamers blijken we 2 mooie kamers te hebben en worden we weer verwelkomd met bloemen op ons bed.
Snel installeren we onze koffers en gaan nu het nog licht is nog even kijken naar de zee. Het is een zwart strand met vele blauwe bootjes waardoor Pangandaran wordt gekenmerkt.

We lopen nog langs de kraampjes en gaan opzoek naar een restaurant om wat te eten. Floris koopt een zwembroek na natuurlijk eerst te hebben ge-tawar ( afdingen ). Opvallend zijn de herten die hier tussen de kraampjes opzoek naar voedsel zijn. De herten zijn afkomstig vanuit de jungle welke direct grenst aan dit dorpje. We eten nog heerlijk seafood in een restaurant.
Bij terugkomst in ons hotel vraag ik of we nog ge-pitjit (gemasseerd) kunnen worden en dat is mogelijk, heerlijk! En dan lekker slapen.
De volgende dag staan we vroeg op. We hopen rond zes uur dat we de vissersboten terug zien komen vanuit de zee en hun vangst gaan verkopen. We treffen het, er is net 1 boot gearriveerd. Vele mensen helpen mee om de visnetten te legen en weer gereed te maken voor de volgende vangst.

Als we aan ons ontbijt beginnen zien we dat er ontzettend vele verschillende gerechten zijn gekookt. De enthousiaste eigenaar probeert ons uit te leggen dat we al zijn gerechten moeten proberen. Hij loopt je zelfs achterna met allerlei hapjes die je moet proeven en dat op de vroege ochtend. Ik moet wel zeggen dat we echt heerlijk hebben gegeten!!
We gaan naar de 'Green Canyon'. Een boottocht van ongeveer 30 min over een groen kleurende rivier met links en rechts mangroven. Uiteindelijk komen we op een punt waar we een kloof in kunnen varen waar het water van hoog boven ons naar beneden klettert. Het water raast aan ons voorbij, er is een sterke stroming en onze jongens hebben hier de mogelijkheid om te zwemmen, van rotsen te springen en te bodyraften op de stroming van de rivier. Helaas doet Martijn niet mee omdat hij zich niet lekker voelt.

Als we terug zijn van de boottocht drinken we vers kokoswater uit een kokosnoot, waar niet iedereen echt enthousiast over is. We rijden terug naar ons hotel, dit keer langs de kust, en stoppen onderweg bij een poppenmaker (Wajangpoppen), die enthousiast kan vertellen over de traditie die al hel lang in de familie aanwezig is. We vervolgen onze weg langs de kust en zien hoge golven in de wilde zee. We stoppen even om ze van dichtbij te bekijken en tegelijkertijd vertelt onze gids over hoe de tsunami in 2006 dit dorpje heeft getroffen. Dat er vele doden zijn gevallen en hoe dit dorpje zich weer heeft moeten op bouwen. Erg indrukwekkend.

Terug bij het hotel, kruipt Martijn lekker zijn bed en in gaan Floris en Thijmen zwemmen in de wilde zee. De zee is lekker warm en de jongens spelen in de grote golven van de zee. Wij blijven op een afstand kijken naar de jongens en genieten van de drukte en de mensen op het strand. De avond valt en we gaan weer opzoek naar een restaurantje om te eten. Morgen vertrekken we naar Gombong , geboorte plaats van mijn schoonmoeder. Het afscheid wordt dan definitief.